Hola Barcelona!

Hola!

Ik dacht dat het misschien wel leuk zou zijn om jullie een beetje op de hoogte te houden van mijn avonturen hier in Barcelona. Dus bij deze, onder het mom 'beter laat dan nooit', mijn eerste reisverslag


Maandag 3 februari: Heerlijk om een keer te vertrekken zonder je te hoeven haasten . Voor zover ik weet ben ik tot op heden dan ook nog niets vergeten. Ik was op tijd opgestaan om de laatste dingetjes in te pakken die nog niet op mijn lijstje waren afgevinkt. Ook moest ik nog een aantal dingetjes regelen, waaronder het stopzetten van mijn telefoonabonnement en een ov-vergoeding aanvragen. Wederom heerlijk op tijd, zoals ieder me waarschijnlijk ook kent; immer op tijd en immer voorbereid.

Daar gingen we dan in alle vroegte (lees 11 uur) op weg naar het vliegveld van Eindhoven om vanaf daar – samen met Fee- met het vliegtuig naar het beloofde Barcelona te vliegen om dromen waar te maken. Afscheid moeten nemen van Rob en mijn geliefde familieleden viel me enigszins zwaar. Vooral omdat zij in het regenachtige Nederland achter moesten blijven en ik de Spaanse zon tegemoet ging. Noem het een soort van medeleven... ;)

Het afscheid nemen van Fee werd nog even uitgesteld, omdat ze mij tijdens mijn eerste dagen in Barcelona bij zou staan en natuurlijk ook om zelf de schoonheid van deze stad te ontdekken. Twee vliegen in een klap dus. Bepakt en bezakt met 40 kilo aan kleding rezen wij af naar het zuiden.

We hadden zondags – wederom heerlijk optijd- nog snel een hostel geboekt waar we 3 nachtjes zouden blijven slapen. We sliepen op een gemende slaapzaal met 14 bedden. Verder niets spannends en een dikke prima. Maar wel met het oog op het vinden van een kamer voor mij. Ik was niet van plan om langer dan 3 dagen uit mijn twee koffers te gaan leven. Uiteindelijk is het toch nog een nachtje langer geworden, maar daar kom ik zo op terug.

De slaapzaal leek redelijk rustig, waar ieder zijn eigen ding deed, prima. Totdat er op dinsdag een invasie van chinezen de lege bedden kwam opvullen. Op het eerste gezicht niks aan de hand. De ellende kwam pas toen ze donderdagochtend vanaf 7.30 ’s ochtends met het nodige kabaal hun enorme koffers weer ingingen pakken. Ik vraag me nog steeds af waarom sommigen nog grotere koffers bij zich hadden voor twee dagen dan ik bij me had voor een half jaar, maar dat zal wel in verband staan met hun koopgrage gedrag. Voor de komende 2 uur was er vanuit alle hoeken van de slaapzaal dan ook alleen maar gekraak van plastic zakken te horen. Je snapt dat Fee en ik hier niet heel vrolijk van werden, niet alleen vanwege het feit dat het enorm vroeg was maar misschien ook een beetje vanwege het feit dat wij er net 2 uurtjes in lagen. De tijd vliegt als je op het web aan het zoeken bent naar kamers (lees: het Spaanse nachtleven aan het ontdekken bent).

Nu naar de leuke dingen van mijn verblijf tot nu toe. Wat een stad! En wat een zon! Ik denk dat ik er nog een jaartje of 3 achter aan plak hier. ik ben geknipt voor het Spaanse leven, dat heb ik al snel gemerkt. Heerlijk klimaat, lekker eten, lekker drinken (sangria), alle winkels blijven veel langer open dan in Nederland zodat de dagen veel langer zijn. Ik ben ’s avonds op mijn best, in alle opzichten, dus ik voel me hier als een vis in het water.

Fee en ik hebben al de nodige mooie gebouwen gezien alsmede de beste tapasjes gegeten en de lekkerste sangria geproefd. Zwaar leven. Ik weet het.
We hebben veel gelopen maar we hebben zo nu en dan voor het gemak ook maar even de metro gepakt. Superchille metroverbindingen hier, hebben ze goed geregeld die Catalanen.
Het is leuk om op je gemak een beetje door de straatjes te slenteren en te zien waar je uitkomt. Overal is wel wat te zien en je komt – uiteindelijk- ook altijd weer op een vertrouwde plek terecht. Barcelona heeft een oud gedeelte met smalle straatjes met hoge huizen en kleine winkeltjes, boetiekjes en restaurantjes, maar ook een nieuwer gedeelte met brede straten en nog hogere en sierlijkere gebouwen, waar dan ook vooral de moderne winkels liggen.

Op dag 3 besloten we een gratis toer te doen, die ons langs monumentale gebouwen (voor zover niet alles in het oude gedeelte van Barcelona monumentaal is) leidde. Wonder boven wonder waren Fee en ik de dagen ervoor zo geslenterd dat we precies niet die straatjes waren ingeslagen die we met de toer wel insloegen. Het was dus een verreikende toer. Ook vanwege het feit dat we een zeer interessante toerleidster hadden, die met haar Ierse accent en de nodige enthousiasme over de onderdrukkingen van het Catalaanse volk, burgeroorlogen en Gaudi vertelden. Een waar toneelstuk was de rondleiding.

Even tussendoor. Op dag 2 was het weer zo lekker dat Fee en ik ons een weg naar de zee hebben gebaand en aldaar heerlijk in het zonnetje hebben gelunched. Je merkt dat als de zon schijnt, deze ook direct heel warm is, maar dat de wind het tegelijkertijd ook nog een beetje fris maakt en het in de schaduw relatief koud is. Dus de winterjassen bleven lekker aan. De zee en het strand zien er veelbelovend uit. Ideaal dus om er na een dagje school powernapjes te houden.

Op donderdag ben ik naar de informatiedag van de uni gegaan samen met een meisje uit Utrecht dat ook rechten studeert. Daar gekomen werden we een beetje verrast doordat de hele presentatie in het Spaans werd gegeven en wij nou juist naar Spanje zijn gekomen om nog Spaans te leren. We voelden ons dan ook een beetje nutteloos . Gelukkig stond alles wat ze vertelden in de folders die we al per mail ontvangen hadden.

Oké tijdens het schrijven van hetgeen hierboven, heb ik inmiddels alweer van alles beleefd. Korte samenvatting – ik houd het zelf ook allemaal niet meer bij namelijk- van mijn verder leven. Het komt er op neer dat ik inmiddels een kamer heb. Lekker groot met een klein balkonnetje! Ik heb 5 huisgenootjes, 2 Duitse, 2 Franse en een Nederlandse jongen. Hartstikke gezellig. Maar ik blijf hier maar 2,5 week, want daarna ga ik twee verdiepingen omlaag naar een iets kleinere kamer die dus ook iets goedkoper is. Deze kleinere kamer is pas van 25 februari beschikbaar, vandaar dat ik tijdelijk in een grotere kamer zit. Wat ik overigens totaal niet erg vind. Het leuke hieraan is dat ik nóg meer mensen leer kennen! Het enige minpuntje van de nieuwe kamer is dat de wasmachine zich op mijn balkon bevind, dus iedereen moet door mijn kamer om zijn kleren te wassen. Waarschijnlijk valt het allemaal wel mee, we gaan het zien.

Mijn eerste lessen heb ik overleefd. Met Simone –het meisje uit Utrecht- had ik een rooster gemaakt om een paar lessen te volgen deze week en te kijken wat ons bevalt. We hadden afgesproken om maandag om 10 uur de eerste les te volgen, Engelse criminologie. Die hebben we direct maar even geskipt, aangezien we allebei erg moe waren. Slecht begin, ik weet het. Maar deze les wordt gelukkig nog op andere dagen en tijden gegeven, anders waren we er echt wel naar toe gegaan hoor! Onze eerst les werd in het Spaans gegeven. Pff dat was even slikken. De leraar praatte zo snel, dat ik blij kon zijn dat ik 5 woorden kon verstaan in zijn verhaal van 2 uur zonder pauze. Misschien moeten we toch maar eerst even als een malle een Spaanse taalcursus gaan volgen, willen we beginnen aan Spaanse rechtenvakken. Het vak waar we na deze les naar toe gingen, was gelukkig in het Engels. Woensdag gaan we naar alleen maar Engelse vakken. Helaas hebben ze maar een beperkt aanbod Engelse vakken. We zijn dus verplicht om nog een paar Spaanse vakken te volgen. Maar we hebben nog een half jaar de tijd om het Spaans onder de knie te krijgen, dus mañana mañana. Alles komt goed!

Als ik naar boven scroll, zie ik dat alweer een heleboel bij elkaar heb geschreven. Ik begin al een beetje Spaanse trekjes te krijgen. Goed teken. Tot nu toe heb ik het hartstikke naar me zin. De stad is heel mooi, de Spaanse mensen zijn vriendelijk en bereid om je te helpen en het is leuk om andere mensen te leren kennen uit verschillende delen van de wereld. Al moet ik zeggen dat ik het soms ook wel lekker vind –na een hele dag Engels (en Spaans) te hebben gepraat- gewoon lekker Nederlands te praten met de Hollanders die ook in Barca zijn.

Er komt maar geen einde aan dit verhaal joh. Ik wil kort alleen nog even mijn schooldagervaring van de woensdag met jullie delen. Pure ellende. We hadden de les Engelse criminologie en Engels contractrecht uitgekozen, in de veronderstelling dat de les ook gewoon in het Engels gegeven werd, aangezien dat ook op de UB site stond aangegeven. De leraar begon heel goed met:’Hi my name is…’.
Vervolgens heeft hij aan een stuk door Spaans gerateld. Echter waren de sheets in het Engels. Op een gegeven staken wij onze hand op om te vragen waarom hij alleen maar Spaans praatte terwijl we in een Engelse les zaten. Hierop antwoordde de leraar dat het vak inderdaad in het Engels zou moeten worden gegeven en dat het examen en de sheets van de powerpoint in het Engels zijn. Maar aangezien het overgrote deel van de leerlingen Spaans is, legt hij alles in Spaans uit omdat zij het anders niet volgen. Ahaa, dachten wij. Welkom in Spanje. Beetje vreemd als je er als Spanjaard voor kiest om een Engels vak te volgen, maar eigenlijk geen Engels kan en blij kan zijn dat de leraar alles voor je in het Spaans vertaald. Ben dan ook zeer benieuwd naar het slagingspercentage voor dit vak, aangezien het tentamen dus in het Engels is.

De tweede les begon daarentegen verrassend goed. De lerares sprak in het Engels, zoals ik ook niet anders zou verwachten, aangezien ook bij dit vak stond aangegeven dat het in het Engels gegeven werd. Echter, na een half uur switchte ze naar Spaans en heeft ze voor de rest van de les geen woord Engels meer gesproken. Beetje jammer.
De grap is, dat de vakken slechts in het Engels worden aangeboden zodat de Spaanse leerlingen Engels kunnen leren en ze vertrouwd raken met Engelse begrippen. Je zou mogen aannemen dat je de Engelse taal redelijk beheerst als je een universitaire studie volgt, maar helaas. Het doet me dan ook een beetje aan de middelbare school denken.

Na deze teleurstellingen moest er ‘even’ wat gedronken worden en zijn we het Spaanse nachtleven ingedoken. Wat overigens uitstekend bevalt!

Nou jongens, jullie mogen eindelijk stoppen met lezen.
Ik houd jullie op de hoogte van mijn verdere avonturen.

And remember: Mañana Mañana por favor!

Besos, Romée